About this blog

We cannot teach people anything.... We can only help them discover it within themselves.

''Galileo Galilei''

Με μια Αγκαλιά





Υπάρχουν –Άνθρωποι- καθρέφτες της φωνής μας.
Λωτοπέταλα π΄ ανθίζουν στα βάθη της ψυχής μας... 
Αιώνια πλάι τους` κι ας αντικρίσαμε τα δυό τους μάτια ένα λεπτό, στον κύκλο της αυγής μας....




Έτσι φώτισε δύοντας, την μανιασμένη θάλασσα της ύπαρξης και κάπως έτσι ανέτειλε: ‘’Με μια Αγκαλιά‘’.

Μια αγκαλιά που έκαψε το πλέγμα της θαλάμης, λες κι ήταν τώρα να συμβεί στα βόρεια πλάτη της παλάμης.
Τόσο Ζεστή. Έσπασε το φράγμα κάποιου παγωμένου χρόνου. Γύρισε τους δείκτες στο μηδέν της ώρας και οι γύρω βρέθηκαν εν παρουσία απόντες.
Αγκαλιά Παντοτινή, γεμάτη νάρκισσους.
Εικόνα από το μη βιωμένο χθες , που χάραξε γραμμή στο νου και πήρε μακριά το ξεπλυμένο σήμερα.
Αγκαλιά Ανάσα καυτή. Κύμα που παρέσυρε κι άνοιξε εμπρός το Σύμπαν. Ολόκληρο τον κόσμο που αντικρίζεται με μάτια κλειστά, χωρίς φώτα και ρεκλάμες.

Έτσι το έντονο, μα βίαια κορδελλένιο, αγκάλιασμα έμελλε να με κάνει να δω..
Με ένα πλαφ έσκασαν όλα τα χρώματα μαζί κι η νύχτα πλατσούριζε στο φωτεινό σκοτάδι.
Μέσα σε τούτα τα δύο χέρια ένοιωσα πως πρώτη φορά με ‘’κρατούσε’’ κάποιος.

Πότε μια νότα αδειάζει το παλκοσένικο και πότε στήνεται χορός για δυό ; 
Ίσως και όταν, από ψηλά, πέσει κλεφτή ματιά στο πεζοδρόμιο της πολύβουης πόλης, σε δυό αγκαλιές που σμίγουν για μια.

Πως το αφήνω αυτό τώρα και γιατί ; Ηταν η μόνη σκέψη που βάδισε στα λιβάδια των εγκεφαλικών κυττάρων την ώρα του αποχωρισμού.
Σκέψη που ακούστηκε στα πέρατα της γης ως αντίο, οριστικό ;
Ποιος θα μου πει ;
  
-05/12/2010-   

© chrdk




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...