..... Βρήκα κι εγώ ώρα και στιγμή να εκφράσω συναισθήματα. Ακόμη να χωνέψει το ξερό μου τσερβέλο ότι οι Παρθένοι δεν είναι συναισθηματικοί. Τα έχουμε πει αλλά μου διαφεύγει. Είναι μόνο μικροβιοφοβικοί. Άραγε υπάρχει αυτή η λέξη ή ο Μπαμπινιώτης θα πετάξει τα ιμάτια του για χάρη μου; Ας τον δω τσιτσίδι με κάτι τέτοιο και ας με πάρει ο Χάρος. Πρέπει να το χωνέψω. Δεν λέμε για αγάπες εμείς. Εμείς μιλάμε για το καλάθι της νοικοκυράς. Ουφ πια, γέρασα και μυαλό δεν έβαλα.
Που ήμουν? Α, ναι…..Δύσκολοι καιροί για συναισθηματισμούς. Υπάρχει κρίση και σε αυτό τον τομέα. Τσιγκουνιά στα πετρο-ευρω τσιγκουνιά και στα αισθήματα. Μαζευτείτε γιατί θα μας πάρουν φαλάγγι τα Νερο-ζώδια (καλή ιδέα την βρίσκω) και θα λέμε το σ’ Αγαπώ αντί για καλημέρα. Άλλη λέξη κι αυτή : καλημέρα. Ευχή που κάθε πρωί ‘’πετάμε’’ στα αγουροξυπνημένα μούτρα του άλλου ως συνήθεια, χωρίς να την εννοούμε, αφού σκεφτόμαστε λέγοντας καλημέρα : ‘’που να σου κάτσει το λουκάνικο στον λαιμό βρε κλώσσα (κόκορα για αρσενικό) ‘’ γιατί έχουμε βαρεθεί τις καλημέρες ασορτί με ξινίλα μούρης. Άσχετο εαν περιμένουμε να μας ευχηθεί ο/η απέναντι το ίδιο. Είναι γούρι πιο πολύ παρά ευχή. Του στυλ : πάρτο μπας και σώσουμε τη μέρα.
Η απορία μου είναι απλή. Όπως όλες άλλωστε. Γιατί να μην λέμε κάθε μέρα και κάθε πρωί Σε Αγαπάω με ένα φιλί στον άνθρωπο που βλέπουμε όταν ανοίγουμε τα μάτια και Σε Αγαπάω χαμογελαστά, χωρίς φιλί (εδώ θα μου βγει το μπλιάχ της Παρθένου με το αντίθετο), στους υπόλοιπους βγαίνοντας απο την πόρτα , να πάει πραγματικά καλά η μέρα ;
Είναι τόσο απλό. Πολλές φορές η έκβαση των ημερών μας, σχετίζεται με το συναίσθημα που μας διακατέχει. Πως λέμε ξύπνησα στραβά και πάνε όλα ανάποδα…; Έτσι είναι με όλες τις ημέρες. Πέρα από εκείνες τις δύσκολες που μας διαφυλάσσει το σύμπαν , ως δώρο –kinder- έκπληξη, υπάρχουν κι αυτές που εμείς οι ίδιοι τις κάναμε κακές με τα ξινισμένα μούτρα.
Άντε , θα μου πείτε και το κάνουμε : κάθε μέρα λέμε Σ’ αγαπώ αντί για καλημέρα. Δεν θα χάσει την αξία του ; Η αξία των λέξεων βρίσκεται στα συναισθήματα. Αν νοιώθεις εκείνο που λες τότε είναι διαμάντι. Το διαμάντι , όσο περνάει ο καιρός , δεν χάνει καράτι. Άλλωστε η Αγάπη έχει πάρει λάθος στροφή στις μέρες μας. Αγαπάμε μόνο εκείνους που μας δίνουν κάτι και όχι όλο τον κόσμο. Άρα αγαπάμε τον εαυτό μας πρώτα και πάνω από όλα. Άραγε πόσοι από μας ξέρουν τι είναι πραγματικά η Αγάπη ;
Μικροβιοφοβιακή δεν είμαι. Αναρωτιέμαι όμως αν είμαι Παρθένος όταν σπαταλάω δέκα πέντε λεπτά για να γράψω κείμενο για Αγάπες και λοιπά άχρηστα αντί να κάνω κάτι πρακτικά χρήσιμο......
Αφιερωμένο σε ανθρώπους που μου δείχνουν πως η Αγάπη περικλείει όλο τον κόσμο και όχι μόνο έναν γιατί είναι έκφραση ψυχής.
© chrdk
