Άγνοια. Η μόνη μου γνώση… (σαφώς και δεν είναι δικό μου)
Τι σημαίνουν οι ΛΕΞΕΙΣ όπως: Πάντα, Σκοτάδι, Φως, Σήμερα, Αύριο, Χθες, Σίγουρα;
Ti αλλάζει τις εποχές, τους μήνες, τα Χρόνια;
Τι κινεί τα πάντα μέσα σε όρια;
Τι κάνει τους ανθρώπους να φεύγουν;
Τι κάνει εμάς να διώχνουμε ανθρώπους; Ανθρώπους που αγαπήσαμε με Ψυχή.
Τι μας φτάνει στο σημείο να λειτουργούμε εγωιστικά;
Κι αν κάποιος έχει έρθει να Αγαπά με την ψυχή του γιατί τον κάνουν να πιστεύει ότι δεν αξίζει;
‘’Ψεύτικος είναι εκείνος που βλέπει την Ανθρώπινη ύπαρξη μόνο ως Φως’’, είπαν οι γειωμένοι. Καθώς, ‘’εκείνος, που Πορεύεται με τα μάτια της Ψυχή του, οφείλει να το ξανασκεφτεί’’… ‘’Εκείνος, θεωρείται ΜΗ Πραγματικός Έρωτας σε τούτο τον γήινο κόσμο…’’
Γιατί να είναι το δικό -του -σου -μου φως που θα ταράσσεται, καθώς κάνει προσπάθεια: να πατήσει γη, να εκλογικεύσει και να μιλήσει –στον αποδέκτη, στους γύρω, στην πλάση- για όσα νιώθει, σαν να είναι ευτελή, σαν να τα έχει ξαναζήσει και δεν έχουν αξία.
Όλα, μόνο και μόνο… μόνο και μόνο… για να μην τον πουν παράλογο, αλαφροΐσκιωτο… μόνο και μόνο, για να είναι Πραγματικό για τον Κόσμο Γεμάτο Αυταπάτες.
Eρωτήματα αναπάντητα, ατέλειωτα…Το Φως μέσα μου που είναι ; Γιατί έφυγα;
Ήθελα να ''δω'' Φως στους γύρω δίχως να έχω ανακαλύψει το δικό μου.
Βάζω ''σημάδια'', κάνω όμως κύκλους και βλέπω συνεχώς την πίσω πλευρά του φεγγαριού.
Ίσως γιατί ήρθα να γειωθώ και το αντιπαλεύω.
Ίσως γιατί βρίσκομαι στο ίδιο –γνωστό, άγνωστο- σημείο…πάντα.
Ίσως γιατί δεν κοιτάζω με τα Μάτια της Ψυχής.
Ίσως γιατί δεν Ξεχνώ.
Ίσως γιατί υπερισχύει η λογική, της Αγάπης.
Ίσως γιατί δεν είμαι έτοιμη να αντικρύσω κάτι τόσο Μεγαλειώδες.
Ίσως γιατί είμαι ΗΔΗ γειωμένη.
Ίσως γιατί πιστεύω ότι είναι Αγάπη Ψυχής και δεν είναι.
Ίσως γιατί με μπερδεύει η ΑΧΡΗΣΤΗ Λογική μου...
Κάποιες φορές, όλα εκείνα που για μένα φαντάζουν αληθινά δεν είναι για την ματιά του κόσμου και πολλά από όσα ο κόσμος ονειρεύεται βρίσκονται στην ψυχή μου.
Αν το σημερινό κέντρισμα είναι απ' το Φως, ας μείνω με τον ‘’πόνο’’. Αν είναι πόνος κάποιας προηγούμενης κατάστασης που ήρθε ο καιρός της να παρέλθει ας γίνει ο πόνος Φως, Αγάπη για όλους, Αγάπη για εκείνο που μεταλλάσσεται.
Δεν είναι μοιραίο μα Μεταλλάσσει… Ε, ας είναι. Αν μέσα από ''εκεί'' γνωρίσω όσα ήξερα –και ξέχασα-, ας μου κρατήσει συντροφιά για όσο εκείνο ξέρει.
‘’Φαίνεσαι καμένη, με κάποιο τρόπο‘’… Δεν ρώτησα ποτέ τι εννοούσε.
Η φωτιά εξαγνίζει. Ίσως για κάποιο λόγο καμένη.
chrdk 22/06/2011
