δίολκος ξε-διπλώθηκε εμπρός μας...
μαγνήτης συμπαντικός... στήθηκε απέναντι και η αφεντιά μας μαρμαρωμένη... χόρταινε με το να τον κοιτάζει...
ξέχασα : όλοι κατασκευασμένοι, εξολοκλήρου, από ρινίσματα σιδήρου...
πού πάτε ρε πλασματάκια;
φυλαγμένα στα αμπάρια της πλάσης γελάτε με τις τρικυμίες...
''φοβέρες είναι''.. έτσι λέμε και μάταια παλεύουμε με την απο-φυγή...
ιστορία ολάκερη, ετούτο το μονοπάτι, και η γλώσσα κομμένη στα δυό...
κομμένη, ξυρισμένη, βγαλμένη απ' τη ρίζα... που να θυμάμαι.... (?)
διαπαντός ανίκανη να απο-δώσει το σκηνικό...
σκηνικό που φέρνει σε μπορντούρα τριγώνου με τέσσερις γωνιές...
ω, ναι!!! έτσι ομοίαζαν τα προσ-πέρατα της πλάσης...
κάτι πέρασε, κάποιον ή κάτι είδα, και όλα με ξεπέρασαν...
συνέχισαν ακάθεκτα προς τη μια και μοναδική ρούγα...
έλξη ακατανίκητη... ανθού μαγνήτης...
''ψάξε να δεις την αλήθεια και λύσε της ζωής τον φιόγκο''...
σημείωση: είναι αδύνατον να ανεβάσω φωτό, είναι αδύνατον να κάνω κάποιες αλλαγές...
ίσως τα φτιάξω όταν με το καλό επιστρέψουμε στο σπίτι μας ...
ήθελα να γράψω μισή αράδα και έχω στην διάθεσή μου λεπτά... άχρονα και άχρωμα λεπτά ανθρωπο-ώρας...
καλό βράδυ!
