Με τάραξε αυτή η έλλειψη ταραχής. Όνειρο ήταν αλλά και πάλι το ένοιωσα έως τα μύχια στρώματα της ψυχής μου. Δεν είναι να συγκλονιστείς, ούτε καν να κλάψεις. Μόνο να αναρωτηθείς τι θέλει να πει ο «ποιητής». Πώς να εξηγήσω την επανάληψη ενός παλιού ονείρου με μικρές παραλλαγές;
Είχα κάποια στιγμή , στο κοντινό παρελθόν , μια διαφωνία με έναν Σκορπιό για τα όνειρα. ‘’Δεν είναι DVD να το βάζεις να παίζει και να βλέπεις ότι θέλεις’’ μου έλεγε. ‘’Όχι’’ απαντούσα ‘’τα δικά μου όνειρα γίνονται κατά παραγγελία και παίζει το έργο όπως θέλω’’. Είμαι σίγουρη ότι διαφωνούσα απλά και μόνο για την διαφωνία αλλά δεν το παραδέχτηκα τότε. Πεισμώνω κάποιες φορές και προσπαθώ να αποδείξω πως ο γάιδαρος έχει φτερά. Δεν πετάει απλά. Έχει φτερά και μας τα κρύβει. Άντε μετά, να με πάρει στα σοβαρά άνθρωπος. Μόνο οι όνοι είναι ευχαριστημένοι με τις ιδέες μου γιατί τους τοποθετώ σε άλλη κατηγορία. Ανήκουν στα σπάνια πετούμενα. Είδος προς εξαφάνιση.
Ξύπνησα λοιπόν σήμερα έχοντας μια επανάληψη. Ονείρου η επανάληψις. Κι ενώ στα περισσότερα –όταν ήμουν νέα– κατάφερνα να πετάω –σαν τα γαϊδουράκια κι εγώ– σε αυτό ήμουν σταθερά στη γη . Η μεγάλη διαφορά από το πρώτο ήταν πως στο πρόσφατο βρισκόταν εκεί κι εκείνος. ‘’Σσσσσσσ’’ μου ψιθύρισε. ‘’Δεν ακούς;’’ Κι εγώ στεκόμουν ακίνητη. ‘’Όχι’’ απάντησα και έκλεισα με τις παλάμες τα αυτιά μου. ‘’Είναι τέτοιος ο κρότος της σιωπής που με ξεκουφαίνει. Δεν ακούω κάτι άλλο’’ είπα και ξαφνικά όλα άρχισαν να στροβιλίζονται. Σαν η σιωπή να έγινε βόμβα μεγατόνων που θα σάρωνε τα πάντα. Η γη άρχισε να γυρίζει όπως το , καλά λαδωμένο , γρανάζι μιας μηχανής, όλα όμως ήταν στάσιμα. Στάσιμα, όχι σταθερά. Ξαφνικά στροβιλιζόμουν και το κενό ρουφούσε τα πάντα γύρω μου σαν την ηλεκτρική σκούπα όταν ρουφά με μανία τα σκουπίδια.
Την πρώτη φορά έγραψα το παρακάτω :
Πώς να περιγράψεις μια δίνη όταν βρεθείς μέσα της ; Με ποιό τρόπο και ποιές λέξεις αποτυπώνεις την εικόνα σου όντας εκεί ψηλά, σταυρωμένος στο κενό ;
Μια δίνη, αν σε καταπιεί, τις λέξεις θα κρατήσει μακριά απο τους γειωμένους που... τρέχουν, σαν ακούν το βουητό, σαν ακούν την ''μουσική'' εκείνη, που συνεπαίρνει και συνάμα καθηλώνει. Μην προσπαθήσεις να την περιγράψεις με λόγια. Η δίνη είναι ήχος, και Λέξεις δεν χωράνε πάνω σε τούτο τον ήχο.
Γλιτώνεις νομίζεις (?), αν βαθιά κρυφτείς, στα έγκατα της γης. Μια χαραυγή όμως θα σηκωθείς....και τότε, στάλα στάλα το μυαλό σου θα ρουφήξει η κραυγή της. Σε ''διαλύει'', ενώ περιδινείσαι, στερώντας σου τα περιττά...τα περιττά αυτά στολίδια που απλόχερα χαρίστηκαν για να ξεχάσεις. Με μεγαλείο η σάρκα εγκαταλείπει τα οστά κι αχόρταγα ο στρόβιλος γυρίζει. Δεν σταματά ώσπου να.....λάμψεις.
Την δίνη μην φοβάσαι....... Στάσου εκεί, μπροστά της, και δώσε της τροφή. Τάισε την, να θεριέψει, να δυναμώσει και τότε θα δεις....
Θα δεις πως δεν σε σκορπίζει στους πέντε ανέμους, μόνο μέσα τους σε στέλνει, και μέσα από εκείνη γνωρίζεις την αγκαλιά τους.
Μια δίνη, αν σε καταπιεί, τις λέξεις θα κρατήσει μακριά απο τους γειωμένους που... τρέχουν, σαν ακούν το βουητό, σαν ακούν την ''μουσική'' εκείνη, που συνεπαίρνει και συνάμα καθηλώνει. Μην προσπαθήσεις να την περιγράψεις με λόγια. Η δίνη είναι ήχος, και Λέξεις δεν χωράνε πάνω σε τούτο τον ήχο.
Γλιτώνεις νομίζεις (?), αν βαθιά κρυφτείς, στα έγκατα της γης. Μια χαραυγή όμως θα σηκωθείς....και τότε, στάλα στάλα το μυαλό σου θα ρουφήξει η κραυγή της. Σε ''διαλύει'', ενώ περιδινείσαι, στερώντας σου τα περιττά...τα περιττά αυτά στολίδια που απλόχερα χαρίστηκαν για να ξεχάσεις. Με μεγαλείο η σάρκα εγκαταλείπει τα οστά κι αχόρταγα ο στρόβιλος γυρίζει. Δεν σταματά ώσπου να.....λάμψεις.
Την δίνη μην φοβάσαι....... Στάσου εκεί, μπροστά της, και δώσε της τροφή. Τάισε την, να θεριέψει, να δυναμώσει και τότε θα δεις....
Θα δεις πως δεν σε σκορπίζει στους πέντε ανέμους, μόνο μέσα τους σε στέλνει, και μέσα από εκείνη γνωρίζεις την αγκαλιά τους.
Τώρα δεν ξέρω τι να γράψω πάλι. Θέλω απλά να πατήσω το pause ή το stop και να βάλω άλλο DVD να παίζει.
© Chrdk
